De Boogeyman
'Treblinka is een grote leugen'
Katja Ergin
Recent ontstond er internationale commotie rond de conservatieve bisschop Richard Williamson. De bisschop had het bestaan van gaskamers ontkend en daarmee indirect ook de holocaust. Zijn rehabilitatie door paus Benedictus XVI kon daarom op massale afkeuring rekenen. Helaas wordt holocaustontkenning niet altijd even resoluut publiekelijk afgekeurd. Het boek De Boogeyman, De geschiedenis als complot van Peter Stuivenberg, dat eind 2008 werd uitgegeven door Uitgeverij Elmar, krijgt bijvoorbeeld vrijwel geen aandacht. Terwijl ook hierin de holocaust wordt ontkend.
| |
| |
Wie echter met nieuwe visies komt omtrent de holocaust, moest op zijn minst Zyklon-B juist kunnen spellen. Stuivenberg is nogal slordig. Zo schrijft hij bijvoorbeeld Zyklon-B als Zyclon-B, maakt hij een rommeltje van de voluit geschreven naam van de NSDAP, de naam Schoup wordt bij hem Shoup, de historicus Gerald Reitlinger heet Gerard Reitlinger, en Beieren wordt Bavaria. Ook met de feiten neemt Stuivenberg het niet zo nauw, zeer zeker niet ten aanzien van de holocaust, maar ook elders in zijn boek gaat het herhaaldelijk mis. Volgens Stuivenberg heeft Friedrich Engels bijvoorbeeld deel 2 en 3 van
Das Kapital geschreven in plaats van Karl Marx. Verder beweert de auteur dat Marx' tekst
Over het Joodse vraagstuk in het Duits schaars is, terwijl deze teksten zowel in de Marx Engels Werke (MEW) als de Marx Engels Gesamtausgabe (MEGA) momenteel leverbaar zijn. Ook in het Nederlands is het boek gewoon te krijgen via uitgeverij Pegasus. Stuivenberg zegt dat deze tekst ook bekend staat als
World without Jews. Dat is op zich waar. Stuivenberg vertelt er echter niet bij dat die titel niet van Marx zelf afkomstig is, maar bedacht is door de samensteller van een bundel naar het Engels vertaalde Marx-teksten uit 1959.
Revisionistische bronnen
Propaganda voor negationisme
Stuivenberg ontkent de holocaust zelf niet specifiek; hij blijft bij algemene uitspraken. Zo stelt hij dat de Amerikaanse revisionist Arthur Butz heeft "onthuld" wie de "bedenkers van de massamoorden in Auschwitz" zijn, hij heeft het over het ensceneren van de holocaust, hij beweert dat de holocaust "pas in 1943 op gang kwam", "De Duitsers [...] krijgen de holocaust in de schoenen geschoven", hij spreekt van "zogeheten vernietigingskampen" en stelt dat de "verwarring rond Auschwitz [..] voorlopig niet op [houdt]". Stuivenberg beweert niet onomwonden dat er geen holocaust heeft plaatsgevonden of dat er geen gaskamers hebben bestaan in Auschwitz of in vernietigingskampen. Daarvoor laat hij anderen aan het woord.
| |
| |
Daarnaast is Stuivenberg selectief met de thema's met betrekking tot de holocaust die hij aan bod laat komen. Een globaler verband ontbreekt, hij schildert de NS-staat niet in de context van de jodenvervolging. Het gaat vooral over Auschwitz en gaskamers. We treffen bij hem niets aan over de grootschalige moordpartijen van de Duitse Einsatztruppen in Oost-Europa waarvan overwegend joden het slachtoffer werden (honderdduizenden doden). Hij meldt niets over het euthanasieprogramma van de nazi's, dat toch relevant is aangezien in dat programma voor het eerst mensen door de nazi's werden vergast. Met dit programma deden de nazi's ervaring op met het systematisch vermoorden van mensen. Door het onthouden van dergelijke informatie aan de lezer, kan deze moeilijk een oordeel vellen over de juistheid van de revisionistische quotaties.
Bovendien heeft Stuivenberg niet gesproken met ooggetuigen, heeft hij geen primaire bronnen onderzocht en heeft hij geen concentratiekamp of andere relevante locaties met betrekking tot de holocaust bezocht. Dit alles wekt de indruk dat het hem niet gaat om waarheidsvinding, maar dat hij alleen zaken wil weergeven die zijn voorgekookte samenzweringstheorie over de Boogeyman lijken te bevestigen.
Daarmee schiet hij zichzelf in de voet. Want met de bovenstaande ongeloofwaardige aanpak maakt hij zich tot spreekbuis van het internationale revisionisme - dat juist bekend staat om leugens en bedrog. Zijn zelf geformuleerde doel kan hij juist met zijn tekst over de holocaust wel vergeten: het aantonen dat de autoriteiten gewend zijn om te liegen en te bedriegen.
Detail van een bouwtekening, gevonden in 2008 in Berlijn, van een gaskamer te bouwen in Auschwitz. De gaskamer op deze kaart werd overigens niet gebouwd. (bron: Bild, 8 november 2008)
| |
| |
Bruine dimensie
'In Dachau soms?'
Peter Stuivenberg ontkent in zijn boek
De Boogeyman de holocaust met name door het aantal doden, en de wijze waarop die omgekomen zijn in het concentratiekamp Auschwitz, ter discussie te stellen. Hij doet dit door standpunten van revisionisten naar voren te brengen waarin diverse facetten van de vernietiging van joden in dat kamp worden besproken. Zo wordt middels citaten onder meer betwijfeld of er gaskamers waren, of de capaciteit van de crematoria afdoende was om alle doden te verbranden, of de vervoerscapaciteit van de nazi's afdoende was om zoveel joden te vermoorden in de kampen (bron: Rassinier), wordt de geloofwaardigheid van ooggetuigen ontkend, en in algemenere zin; zouden er geen documenten zijn tussen de massa's aan papier van het Internationaal Militair Tribunaal die de holocaust aantonen: "niets [blijkt] van een systematische uitroeiing van Joden."
| |
| |
Stuivenberg meldt kort na bovenstaand citaat dat de 4,5 miljoen mensen betrekking heeft op joden. Ook dat is onjuist. Op de inscripties op het monument in Auschwitz is sprake van vier miljoen mensen en daarna van anderhalf miljoen mensen, waarvan de meerderheid joden. De vermindering heeft dus zeker niet alleen betrekking op joden. Bovendien is het aantal van vier miljoen slachtoffers ten gevolge van Auschwitz helemaal niet zo'n onbespreekbaar thema als Stuivenberg wil doen geloven. Dat blijkt nota bene al uit de van zes miljoen afwijkende totaalcijfers van door hem zelf aangehaalde wetenschappers. In wetenschappelijke kringen was in de jaren vijftig al sprake van een veel lager aantal. De door Stuivenberg geciteerde Gerald Reitlinger stelde in zijn boek
The Final Solution (1953) dat er niet veel meer dan een miljoen mensen in Auschwitz omkwamen in de gaskamers of elders in het kamp. Reitlinger meldt dat de vier miljoen een overdreven aantal van de sovjets was; feitelijk betrof het propaganda. Reitlinger staat met zijn schatting niet bepaald alleen. Begin jaren zestig publiceerde Raul Hilberg een zeer omvangrijk standaardwerk over de holocaust,
The Destruction of the European Jews. Hilberg komt in dit boek tot 5,1 miljoen joodse slachtoffers, waarvan circa 1 miljoen in Auschwitz.
(6)
Kortom, er was nooit sprake van een breed gedragen, lichtzinnige, zware overdrijving van het aantal slachtoffers in Auschwitz, waardoor de door Stuivenberg genoemde 'verwarring' over het aantal doden ten gevolge van de holocaust had kunnen ontstaan. Een belangrijke reden daarvoor is dat het cijfer van zes miljoen al decennia voor het bijstellen van de tekst op het Auschwitz Birkenau Monument in wetenschappelijke kring was ondergraven. Iedereen die het had willen weten, kon van andere cijfers met onderbouwing kennis nemen. Stuivenberg gaat daar doelbewust aan voorbij, omdat het bedrijven van adequate geschiedschrijving door derden met betrekking tot de jodenvervolging in tegenspraak is met zijn theorie van manipulatie van deze geschiedenis door de ongrijpbare Boogeyman.
Tabel 1: Aantal sterfgevallen naar oorzaak
Executies in de open lucht 1.300.000
Kampen tot 3.000.000
onder andere:
Auschwitz 1.000.000
Treblinka tot 750.000
Belzec 550.000
Sobibor tot 200.000
Kulmhof (Chelmno, red.) 150.000
Lublin (Majdanek, red.) 50.000
Totaal 5.100.000
Tabel 3: Aantal sterfgevallen per jaar
1940-1940 beneden de 100.000
1941 1.100.000
1942 2.700.000
1943 500.000
1944 600.000
1945 100.000
Noten:
1) Op de bijgevoegde DVD komen we een aantal opmerkelijke antisemitische documenten tegen.
De Protocollen van de Wijzen van Sion staan er zowel op in het Nederlands als het Engels (bron: Radio Islam). De Nederlandse versie is die van collega-fantast Robin de Ruiter. Daarnaast zijn een deel van de teksten uit
The International Jew van Henri Ford op de DVD gezet. Stuivenberg lijkt het waarheidsgehalte van de vervalsing van de 'Protocollen' hoog aan te slaan. Waarschijnlijk is hij het eens met de door hem geciteerde antisemiet en 'samenzweringsdeskundige' William Guy Carr: "Los van de vraag waar het oorspronkelijke document vandaan komt, kan niemand ontkennen dat de gebeurtenissen die in de wereld plaatsvinden dit scenario volgen." Zelf stelt Stuivenberg dat de 'Protocollen' "[...] impact hebben op de wereldgeschiedenis."
2): Peter Stuivenberg,
De Boogeyman, De geschiedenis als complot, Uitgeverij Elmar, 2008, p. 192.
3): Peter Stuivenberg,
De Boogeyman, De geschiedenis als complot, Uitgeverij Elmar, 2008, p. 190. Het citaat is afkomstig uit een artikel van de Franse revisionist Robert Faurisson met de titel
Treblinka: an exceptional guide. Het werd in 2004 in het blad The Revisionist gepubliceerd.
4): Uitgeverij Elmar is een mainstream uitgeverij die ook uitlevert via het Centraal Boekhuis. Ze is onder meer bekend van reisboeken. Ze publiceerde ook een aantal andere titels van Stuivenberg. Met
De Boogeyman (oplage 3000 stuks) waagt Stuivenberg zich voor het eerst aan geschiedschrijving. Pikant detail is dat Elmar binnenkort een boek van Gerald Aalders over prins Bernhard zal uitgeven. Aalders is als onderzoeker verbonden aan het NIOD. We kunnen veronderstellen dat hij niet blij is met de 'documentatie' van Stuivenberg.
5): Peter Stuivenberg,
De Boogeyman, De geschiedenis als complot, Uitgeverij Elmar, 2008, p. 189.
6): Er vindt heden ten dage nog veel wetenschappelijk onderzoek plaats met betrekking tot de holocaust en WO II. De kennis over jodenvervolging op het territorium van de voormalige Sovjet-Unie is een facet dat nog volop in ontwikkeling is. Zo is nog niet zo heel lang bekend dat er op Wit-Russisch grondgebied een vernietigingskamp lag; Maly Trostinets. In en bij dat kamp kwamen volgens conservatieve schattingen van de Duitse historicus Christian Gerlach 60.000 joden om, veelal door massa-executies. Er zijn ook veel hogere schattingen bekend. Paul Kohl noemt bijvoorbeeld 206.500 vermoordde mensen in Maly Trostinets (bron: Projektgruppe Belarus (red.),
Existiert das Ghetto noch?, Assoziation A, 2003, pp. 234-249). Raul Hilberg noemt Maly Trostinets overigens niet in zijn boek
The Destruction of the European Jews, omdat daar ten tijde bij het verschijnen van dit boekwerk begin jaren zestig weinig relevante informatie in het Westen over beschikbaar was.
Zie ook het artikel: De boeman van een antisemitisch complotdenker (Doorbraak)
Meer lezen over negationisme:
Berghe, Gie van den, De uitbuiting van de holocaust, Anthos, 2001
Lipstadt, Deborah, Denying the Holocaust, The Free Press, 1993
Pelt, Robert Jan, The case for Auschwitz. Evidence from the Irving trial, Indiana University Press, 2002
Seidel, Gill, De ontkenning van de holocaust. Antisemitisme, racisme en Nieuw Rechts, Ambo/Novib, 1986
