Verslag Dresden

De laatste tijd lijkt er een hernieuwde bereidheid lijkt te zijn onder Nederlandse antifascisten om te reizen naar demonstraties en acties in het buitenland. Ook de beslissing van een groep autonome activisten om te proberen genoeg mensen bij elkaar te krijgen om dit jaar met een bus naar Dresden af te reizen kon op een goede respons rekenen. In Dresden zou de grootste neonazi-demonstratie van de afgelopen jaren dreigen te gaan plaatsvinden. De focus van de neonazi's lijkt van de zogenoemde Rudolf Hess-herdenkingen te verschuiven naar de herdenking van de geallieerde bombardementen op Dresden.

Er werden inderhaast een aantal informatie avonden georganiseerd en in vrij korte tijd wist de organisatie bijna alle kaartjes te verkopen voor de toch vrij lange reis naar Dresden dat immers vlak bij de Duits-Tsjechische grens ligt.
Op vrijdagavond werd er vertrokken en gedurende het eerste deel van de reis stapte in de verschillende steden een bonte mix van ervaren als vrij jonge activisten in, totdat er uiteindelijk een groep van meer dan 30 activisten de Duitse grens over ging. De organisatie had aan alles gedacht, zelfs aan veganistische catering, en na een vlekkeloze reis stond er op zaterdagochtend koffie klaar in het A.Z. (autonoom centrum) waar die avond ook overnacht werd. Niet veel later zou overigs blijken dat al de bussen na aankomst van de Nederlandse bussen staande werden gehouden aan de stadsgrens en onderworpen aan een grondige controle. Een voorbode van waar de linkse demonstranten de rest van de dag mee te maken gingen krijgen. De enorme omvang van de ingezette politiemacht bleek namelijk het verloop van de rest van de dag te bepalen.

De druk van de radicale tegendemonstratie zorgde ervoor dat de route van de neonazi- demonstratie werd ingekort

De groep uit Nederland besloot zich vanzelfsprekend bij de laatste demo aan te sluiten en kwamen als een van de eerste groepen op het plein waar verzameld zou worden aan. Bij het betreden van het plein werd iedereen meteen staande gehouden door de alom aanwezige "bullen" (ME) en een voor een gefouilleerd. Mensen die te harde neuzen in hun schoenen hadden werden vervolgens zonder pardon op hun sokken door de sneeuw naar de dichtstbijzijnde winkel gestuurd om gympjes te kopen en het in bezit hebben van 'passieve bewapening' zoals een veiligheidsbrilletje was zonder meer grond voor arrestatie.
Groepen die deze belachelijke controles probeerden te omzeilen door ingehaakt door de linie te drukken werden bruut teruggeslagen en zo had de groep al na een kwartier te maken met 2 arrestaties en 3 gewonden. En dit alles terwijl de demo nog lang niet begonnen was.

Nu begon immers het wachten, veel bussen moesten nog gecontroleerd worden en alle met de trein gereisde antifascisten, waaronder een grote groep uit Berlijn, moesten vanaf het verzamelpunt van de nazi's (!) nog naar de demonstratie toekomen, waarna gezamenlijk weer zou worden geprobeerd om bij diezelfde nazi's te komen.

De politie had alles uit de kast getrokken en een waanzinnige legermacht (in totaal zijn o.a. 6.000 agenten, vele waterkanonnen, camerahoogwerkers en meerdere helikopters ingezet) hield de demonstranten strak op de plek. Een ieder die ook maar een stap in de verkeerde richting zette, kreeg een met gepantserde handschoen omhulde vuistslag vol in het gezicht. En voor het grootste gedeelte van de demo werd er voornamelijk alleen nog maar ingehaakt langs hagen van robocop M.E.rs en arrestatie eenheden van "kessel" naar "kessel" gelopen. Desondanks bleef de sfeer strijdbaar en was iedereen duidelijk op zoek naar een opening om tot meer actie over te gaan, de politie bleef alles echter met een ijzeren vuist onder controle houden. Dit terwijl ondertussen de nazi's ongehinderd met bijna 6.000 man een aantal blokken verderop marcheerden. Dankzij de uitstekend verzorgde informatievoorziening die via de geluidswagens, infotelefoon en WAP-ticker (mobiel internet) bleef iedereen op de hoogte hield van wat er verderop in de stad gebeurde.

Toen de politie tenslotte de demo voortijdig probeerde te ontbinden bereikte de frustratie een kookpunt en sloeg de vlam in de pan. Doorbreken naar de nazi's bleef onmogelijk dus in plaats daarvan richtte de woede zich op de "bullen".
Het kwam tot een aantal korte maar heftige confrontaties met de M.E. waarbij geen van de partijen zich inhield voordat we uit elkaar werden gedreven en in groepjes de stad door werden gejaagd. Gelukkig konden de meeste activisten een veilig heenkomen zoeken in de grote "burger"-demo's die nog op verschillende plekken door de stad liepen, waar de antifascisten over het algemeen hartelijk werden ontvangen en indien nodig zelfs snel in vakbondshesjes werden gehesen om hen te verbergen voor de loerende arrestatie eenheden.

Wat restte was tot rust komen, wat eten en drinken en de balans van de dag opmaken.
6.000 nazi's is natuurlijk beangstigend veel maar nog altijd veel minder dan verwacht. In totaal waren er maar liefst 15.000 tegendemonstranten en is de nazi-demo uiteindelijk behoorlijk ingekort dankzij de constante dreiging die uitging van de radicale tegendemo. Daarnaast is het altijd fijn om de banden aan te halen met antifascisten uit heel Europa, contacten die we daar in het verre Dresden hebben gelegd kwamen zeker van pas bij de mobilisatie voor de stopvoorpost-demo van 1 maart in Maastricht.
Dit bij elkaar zorgde ervoor dat er moe maar ondanks alles met een overwegend tevreden gevoel de volgende ochtend naar huis werd gegaan. Om tenslotte bij een benzinepomp vlak bij Dortmund toch nog een paar nazi's tegen het lijf te lopen. Holland-hardcore moderator Stefan Heijnen en wat ander Nederlandse fout volk kregen bijkans een hartverzakking toen er een hele buslading antifa's bij hun in de rij voor de kassa kwamen staan.

Wie gaat er 4 april mee naar Stolberg*?

* Zie: http://www.indymedia.nl/nl/2009/03/58042.shtml