Vlaanderen rouwt om icoon Vlaams Belang
AFF/Verzet - www.aff.be
Op 8 februari 2011 overleed Marie-Rose Morel (38) aan de gevolgen
van baarmoederkanker. De 1100 zitplaatsen bij de begrafenisplechtigheid
in de kathedraal van Antwerpen waren in een mum van tijd
bezet. Buiten bleven nog eens meer dan 1 000 mensen wachten op
buiten geen beeldschermen opgesteld waren om de plechtigheid in de
kathedraal te volgen. Het Vlaams Blok/Belang (VB) had in haar
meer dan 30-jarige bestaan nooit zo'n opmerkelijke vrouw in haar
midden als Marie-Rose Morel.
Van Miss Aardbeiprinses tot bijna eerste VB-burgemeester
Waar ze ook was, viel ze op. In 1992 werd Marie-Rose Morel Miss
Aardbeiprinses en in 1993 werd ze Miss Vlaanderen. Ze nam ook
defect kwamen de stemmen voor Marie-Rose Morel van de
televisiekijkers niet op het scorebord. Aan de universiteit raakte ze
bevriend met Bart De Wever, intussen halfgod in Vlaanderen als
voorzitter van de conservatieve Vlaams-nationalistische N-VA. Als
Bart De Wever een opvallende kandidate zoekt voor de tweede
plaats op de Senaatslijst van de N-VA bij de federale verkiezingen
in 2003, contacteert hij Morel. Zij behaalt een goede score maar
wordt niet verkozen. Een jaar later zijn er Vlaamse verkiezingen,
en Dewever kan Morel geen verkiesbare plaats aanbieden. Morel
solliciteert dan bij de christen-democratische CD&V maar daar
kan men haar ook geen verkiesbare plaats aanbieden. Bij het VB
krijgt ze die plaats wel - voor Philip Dewinter past zijn toenmalige
buurvrouw in het verbredingsproject dat hij opzet voor het
Vlaams Blok - en in 2004 wordt Marie-Rose Morel Vlaams parlementslid.
In de VB-banken in het Vlaams parlement mag ze op de
eerste rij plaatsnemen, vlak naast Dewinter. Een plaats die normaal
gesproken is voorbehouden aan Marijke Dillen, dochter van VBoprichter
Karel Dillen.
In 2005 - het Vlaams Blok is intussen Vlaams Belang geworden na
de veroordeling van de partij wegens racisme - worden Marie-Rose Morel en VB-voorzitter Frank Vanhecke steeds meer in
elkaars gezelschap gezien. Marie-Rose Morel, van wie charme
en radheid van tong niet ontkend kan worden, zorgt ervoor dat
Vanhecke assertiever wordt als partijvoorzitter en hij niet langer
alles zomaar overlaat aan Dewinter en Gerolf Annemans. In 2006
verhuist Morel van Antwerpen naar Schoten, in de groene rand
rond Antwerpen. Ze zou er de eerste VB-burgemeester kunnen
worden, terwijl Dewinter in Antwerpen zijn tanden stuk bijt op
de socialistische burgemeester Patrick Janssens. Morel grijpt echter
naast de burgemeesterssjerp in Schoten. Met een interview in
januari 2007 in Het Laatste Nieuws, zowat de Vlaamse versie van
De Telegraaf, torpedeert Morel de samenwerking die Dewinter aan
het opzetten is met stemmenkanon Jean-Marie Dedecker (dan net
vanwege zijn populistische uitspraken eruit gegooid bij de liberale
VLD). Dedecker komt uiteindelijk op met een eigen lijst die in
belangrijke mate stemmen vergaart ten koste van het VB. In die
periode begaat Morel een tweede 'doodzonde'. Ze laat Eric Deleu
naar huis sturen, al jaar en dag vriend van Dewinter en al even
lang de man die het reclamewerk van het VB verzorgt" tegen een
abnormaal hoge tarief. Meer is niet nodig om de eeuwige vijandschap
bij Philip Dewinter op te wekken. En meteen ook met diens
partner in crime Gerolf Annemans.
Kanker
Intussen zwellen de geruchten aan over een liefdesrelatie tussen
Marie-Rose Morel en VB-voorzitter Frank Vanhecke. Binnen het
VB profileert Marie-Rose Morel - die van rijke komaf is - zich
als 'vakbondsvrouw'. In de context van het VB is dat natuurlijk als
woordvoerster van de anti-vakbondscel van het VB. Najaar 2007
wordt de echtscheidingsprocedure ingezet tussen Marie-Rose
Morel en haar echtgenoot die op de eerstvolgende Belgische
feestdag de Belgische vlag uithangt aan het huis dat Morel tot dan
bewoonde. Het is zowat het ergste wat een
Vlaams-nationaliste als Morel kan overkomen.
Voorjaar 2008 manoeuvreert Philip Dewinter
havenbaas Bruno Valkeniers tot nieuwe
VB-voorzitter, na twaalf jaar voorzitterschap van
Frank Vanhecke. Marie-Rose Morel haalt met
zoals Story. Zij zegt nog liever hamburgers
om te draaien in de McDonald's dan Vlaams
parlementslid te blijven, maar ze mag van Dewinter niet eens nog op de VB-lijst staan voor
de volgende Vlaamse verkiezingen. "De speeltijd is over", zegt
Dewinter in januari 2009" net op het ogenblik dat bekend wordt
dat Morel aan baarmoederkanker lijdt.
Morel is niet de enig(st)e VB'(st)er die getroffen wordt door
kanker, maar de enig(st)e die er zo uitgebreid mee uitpakt in de
media. In het televisieblad Humo pleit zij voor vrijheid, blijheid
voor neonazi's en negationisten. Verstandiger is haar pleidooi voor
partijvernieuwing. In augustus 2009 wordt Morel genezen verklaard
van haar kanker. Ze zegt een kankerdagboek te publiceren,
maar eerst nog een politiek boek te schrijven. Van dat laatste komt
niets. Bij de Europese verkiezingen in juni 2009 krijgt Morel
108.629 voorkeurstemmen, maar voorlaatste op de lijst Dewinter
verzamelt met 150.584 stemmen nog meer voorkeurstemmen.
Voor de Dewinter-clan het sein om Morel te proberen eruit te
werken bij het VB. Het VB raakt verscheurd over de strategie om
het tij van de verkiezingsnederlagen te keren. Morel en Vanhecke
worden pas op het allerlaatste gevraagd om op de VB-lijsten voor
de federale verkiezingen in 2010 te figureren. Ze weigeren dit. Na
die verkiezingen, de derde verkiezingsnederlaag op rij voor het VB,
proberen Morel en Vanhecke Dewinter de rekening te presenteren.
Een hopeloze zaak, en in juli 2010 dient Morel haar ontslag in als
VB-lid.
Nadat de kanker terug de kop opsteekt in het lichaam van Marie-Rose Morel en zij nu ook alternatieve geneeskunde uitprobeert,
verslechtert in november haar gezondheidstoestand drastisch. In
Het Laatste Nieuws krijgt Morel een column waarin ze elke week
bericht over haar gezondheidstoestand en de behandelingen die ze
ondergaat. Het gevecht tegen de kanker van Morel, moeder van
twee jonge kinderen, beroert Vlaanderen. Een televisieprogramma
over haar ziekte trekt zesmaal meer kijkers dan een met veel
tromgeroffel aangekondigd televisieprogramma over het einde van
meent de crapuleuze voormalige politiecommissaris Bart Debie de
champagne koud te kunnen zetten. Zijn Facebook-bericht komt
slecht aan en hij wordt ontslagen als VB-personeelslid (1). Op 8
januari 2011 huwen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel met
elkaar. Exact een maand later overlijdt Morel. Met Morel verloor
het VB haar grootste stemmentrekker bij het publiek dat niet traditioneel
voor het VB stemt. Morel had de Marine Le Pen van het
VB kunnen zijn, Marine Le Pen die het Front national (FN) terug
naar boven stuwt in de kiespeilingen in Frankrijk. Maar de postjes
van Dewinter, Annemans en Valkeniers zijn belangrijker dan de
toekomst van het VB. Het zij zo.
Dewinter, Annemans en Valkeniers niet welkom
Marie-Rose Morel schreef zelf het scenario voor haar begrafenisplechtigheid.
Philip Dewinter, Gerolf Annemans en Bruno
Valkeniers werden expliciet gevraagd om daar afwezig te blijven.
Bart De Wever werd daarentegen door Marie-Rose Morel
gevraagd om het woord te voeren op haar uitvaart, naast VB-senator
maar vooral ook persoonlijke vriend Jurgen Ceder. Bij de meer
dan tweeduizend mensen bij haar begrafenisplechtigheid waren er
veel Vlaams-nationalisten van het VB en de N-VA, maar ook andere
mensen beroert door het breed in de pers uitgesmeerde verhaal
van Morels gevecht tegen de kanker. Ondanks het laten vallen
van de VB-top waren er toch ook wel wat VB-parlementsleden.
De lijkkist, en de verschijning van echtgenoot Frank Vanhecke,
ontlokte spontaan applaus. Niet of minder voor hun politieke
denkbeelden, vooral voor het menselijk aspect. Marie-Rose Morel
werd een icoon.
Na haar begrafenis werd Marie-Rose Morel vergeleken met de
legendarische Argentijnse presidentsvrouw Evita Peron. Op haar
32ste aan dezelfde ziekte overleden; zoals Marie-Rose Morel
omstreden en aan het eind van haar korte leven lieveling van het
volk. De Standaard omschreef Morel sinds 2007 als de Yoko Ono
van het VB omdat ze de jeugdvrienden Philip Dewinter en Frank
Vanhecke uit elkaar dreef; dezelfde krant vergeleek Morel nu
met Lady Diana die ook zoveel harten kon beroeren spijts haar
scheiding van de Britse prins Charles. Blijft een groot misverstand:
Marie-Rose Morel zou het VB zachter maken. Ze had inderdaad
een ander standpunt dan het VB over bijvoorbeeld euthanasie, maar
het racistisch discours van het VB heeft ze nooit afgezworen. Ze
wilde alleen een andere stijl. Hoe dan wel kwam amper of niet aan
bod. In Trouw - in buitenlandse bladen is men wel eens openhartiger
dan in eigen land - verduidelijkte Marie-Rose Morel: "Je moet
(") in je communicatie meegaan met de tijd. Mijn boodschap zou
even hard zijn, maar ik zou die niet brengen in slogans. Wel in een
power-pointpresentatie, met alle cijfers over de migratie."
Sommige commentatoren zagen met de begrafenis ook het einde
van het Vlaams Belang: de lijkkist van Marie-Rose Morel werd
dan wel de kathedraal binnengedragen door de VB'ers Frank
Vanhecke, Jurgen Ceder, Koen Dillen en Tom Van den Troost; de
N-VA'ers Bart De Wever en Liesbeth Homans zaten op de eerste
rij in de kathedraal. Dat Philip Dewinter, Gerolf Annemans en
Bruno Valkeniers expliciet niet welkom waren, onderstreepte hoe
onmenselijk ze zijn. Diezelfde dag raakte ook nog eens bekend dat
het VB in een opiniepeiling nog eens 1,1 % zakte, om uit te komen
op 11,3 % van de stemintenties. De emoties van Bart De Wever
- zijn tranen tijdens de begrafenisplechtigheid haalden de voorpagina
van bijna alle kranten - zullen de sterke man van de N-VA
alweer winst opleveren, maar het Vlaams Belang mag toch nog niet
helemaal afgeschreven worden. Onkruid vergaat niet zo snel.
Noot:
(1): Zie Alert!, december 2010.
(uit: Alert!, nummer 1, maart 2011. Alert! is een uitgave van de Anti-Fascistische Actie Nederland - AFA)