 | Hoe gaat het eigenlijk in Oostenrijk? |
De belangrijke Oostenrijkse auteursorganisatie IG heeft een klacht ingediend tegen FPÖ-minister van justitie Böhmdorfer. Böhmdorfer schreef, toen nog alleen werkzaam als advocaat van Haider, in een artikel over de SS over de eervolle oorlog van de nazis in de Tweede Wereldoorlog. Dit is een misdrijf onder de Oostenrijkse wet. Of er strafvervolging wordt ingesteld is onzeker, omdat alle openbare aanklagers aan Böhmdorfer moeten rapporten en zijn fiat moeten krijgen.
Ook de staatszender ORF, waar we al vaker over berichtten, staat onder zware druk van de FPÖ/ÖVP-regering. Er gaat geen dag voorbij of Peter Westenthaler, parlementair secretaris van de FPÖ hangt aan de lijn bij de ORF om te klagen over berichtgeving en om correcties door te geven. Ook de BBC merkte dat de ORF zwaar wordt gecontroleerd; zo kregen zij geen beelden van Haider die de Franse president Chirac, voor een juichende menigte, 'een pocket-Napoleon' noemde.
De opvolgster van de FPÖ-minister van Transport Schmidt, die nog steeds druk aan het uitleggen is waarom hij een maandelijks pensioen van f 21.000- nodig heeft, is Monika Forstinger geworden, een jeugdkennis van Haider. Tot nu toe een relatief onbekende op het politieke toneel, maar dat veranderde na haar eerste toespraak. Ze stond erop dat iedereen in slechte tijden 'voor 100% achter de Gesinnungsgemeinschaft' moest staan. Vrij vertaald betekent deze term 'ideologische gemeenschap', een veelgebruikte term in de nazi-tijd.
De FPÖ probeert nog steeds met volle kracht haar opposanten monddood te maken. Politicoloog Anton Pelinka, bekend van diverse juridische botsingen met de FPÖ, werd door een FPÖ-veto uit de Fulbright-commissie gewipt, een commissie die de uitwisseling tussen professoren uit de VS en Oostenrijk regelt. De provider van de satirische (nep)-site fpo.at heeft inmiddels een aanzegging via advocatenbureau Böhmdorfer van de FPÖ ontvangen om de site uit de lucht te halen. Zij ging hiertegen in beroep. In de slipstream van de FPÖ/ÖVP-regering gedijt de Pro-Life beweging, die ijvert voor de afschaffing van abortus. Zij voelen zich gesterkt door uitlatingen van ÖVP'ers, die de legale status van abortus in de wetgeving (in de eerste drie maanden) ter discussie stellen. Pro-Life kocht een gebouw waar een abortuskliniek is gevestigd en probeert, uiteraard met behulp van Böhmdorfers advocatenbureau, de huurders eruit te krijgen. Vrouwen die naar de kliniek komen worden geterroriseerd door Pro-Life-leden en de directeur van de kliniek ontvangt om de haverklap doodsbedreigingen.
De wekelijkse anti-regeringsdemonstraties in Wenen, die nog steeds duizenden mensen trekken, staan ook onder steeds grotere druk. Steeds vaker wordt door de politie een verbod afgedwongen door buitensporig geweld te gebruiken. Arrestanten worden zware boetes opgelegd. Eind februari vielen 300 zwaarbewapende, met kogelvrije vesten uitgeruste speciale politie-mensen, behorende tot de anti-terreurgroep Wega het autonoom centrum EKH binnen. Het is algemeen bekend dat Wega-leden veel sympathie hebben voor de FPÖ. De inval was een strafexpeditie uit wraak op een uit de hand gelopen demonstratie de nacht daarvoor. Bewoners werden van hun bed gelicht en bedreigd met pistolen en er werden vernielingen aangericht. Volgens de Wega-leden zou het huis verdwijnen als Haider aan de macht komt en "bestonden er vandaag geen mensenrechten." Maar ze vonden niks en verlieten het huis met de mededeling "dat ze een sterk statement wilden maken." Een fotograaf van de rechtse krant Neue Kronenzeitung kwam natuurlijk toevallig voorbij. Kronenzeitung hetst steeds sterker tegen anti-fascisten en speelde een grote rol in de verkiezingsoverwinning van de FPÖ en de campagne tegen de EU-maatregelen tegen Oostenrijk. De Neue Kronenzeitung wordt gelezen door de helft van de volwassen Oostenrijkers en is daarmee één van de meest invloedrijke kranten van de wereld. In 1986 versterkte de Neue Kronenzeitung de theorie dat er een internationale joodse samenzwering achter de aantijgingen tegen toenmalige president Kurt Waldheim vanwege zijn nazi-verleden zat.
Tekenend voor het huidige klimaat in Oostenrijk was het rumoer rond de toekenning van de Nobelprijs voor gezondheidswetenschap aan Eric Kandel, een professor aan de Universiteit van Columbia in de VS. Kandel werd geborden in Wenen, maar moest vluchten in 1938. Een deel van de Oostenrijkse media haastte te verklaren dat Kandel een Oostenrijker was, maar Kandel reageerde: "Ik ben geen Oostenrijker. Ik ben een Weense jood die uit Oostenrijk werd verdreven." Een vooraanstaand journalist van de staatszender ORF verklaarde daarop dat Kandel loog: "In 1938 was er helemaal geen Oostenrijk. Dus hij werd ook niet verdreven. En als Kandels ouders geen geld hadden gehad, kon hij ook niet naar het buitenland reizen." Deze redenatie (er was geen Oostenrijk) is behoorlijk gemeengoed in Oostenrijk en wordt telkens ingezet als het gaat over de worstelingen over de rol van Oostenrijk in de Tweede Wereldoorlog. Geen Oostenrijk, dus er waren ook geen Oostenrijkers die betrokken waren bij oorlogsmisdaden of bij de uitvoering van de Holocaust!
