buitenlands nieuws

Redactie Alert!

Ook de stijl van het Belang is geen spat veranderd; Annemans dreigde bijvoorbeeld op het laatste partijcongres de rechters die het Blok waagden te veroordelen wegens racisme 'nooit te zullen vergeten' en tegenstanders als de Socialistische Partij worden steevast voor 'maffia' uitgemaakt. Zelfs in de keurige debatten op de Vlaamse tv, waar ze nu regelmatig mogen aanschuiven, slaan ze dat soort taal uit, volledig op ramkoers. De traditionele partijen lijken verlamd. Ook als het gaat om het opstarten van een procedure om de subsidies aan het Vlaams Belang te stoppen, zwijgt men. Het Belang krijgt jaarlijks ongeveer 5.6 miljoen euro, bestaande uit een vast bedrag per parlement, een vast bedrag per uitgebrachte stem (ongeveer 1 euro en 30 cent), een bijdrage om parlementaire medewerkers te betalen en de lonen voor de verkozenen. Het Vlaams Belang heeft 61 parlementsleden, waarvan 32 in het Vlaams parlement, 18 in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, 8 in de Senaat en 3 in het Europees parlement. Die dragen allemaal 15% van het loon af aan de kas van het Belang. Het is bizar dat een veroordeelde partij dat geld blijft ontvangen. Toch zijn er lichtpunten; een internetpetitie opgestart door blokwatch.be van de journalist Marc Spruyt om de subsidies in te trekken, haalde binnen korte tijd 57.000 handtekeningen op. Ter vergelijking: het Vlaams Blok toen nog deed er 4 weken over om 25.000 handtekeningen tegen het migrantenstemrecht op te halen. In de komende nummers van Alert! besteden we in een serie aandacht aan de personen achter het Vlaams Belang, hun standpunten, de publicaties en de contacten met andere organisaties.

Bronnen: Solidair, Blokwatch.be

Duitsland
In Sachsen waarschuwt de Duitse geheime dienst dat sinds de verkiezingsoverwinning van de NPD daar begin september vorig jaar, zeer veel neonazi's uit de Freien Kameradschaften de partij instromen. Zoals bijvoorbeeld Michael Regener, de zanger van de door de Duitse staat als 'criminele vereniging' veroordeelde neonaziband Landser. Maar ook trekt de NPD intellectueel kader aan, zoals de eigenaar en uitgever van het ultraconservatieve en antisemitische maandblad 'Nation & Europa', Karl Richter. Richter is nu wetenschappelijk medewerker van de fractie in het Sachsische deelstaatparlement. De publicist, al eens veroordeeld wegens 'volksopruiing', was eerder in de jaren '80 adviseur van de fractie van de Reps in het Europees Parlement. Richter ziet kansen, zo schrijft hij in zijn blad: "De stem van de nationale oppositie beschikt plots over een microfoon, spreektijd en fractiegeld. Met wat sturing zou daaruit een werkbaar politiek instrument te smeden kunnen zijn". Ook Harald Neubauer van de Reps en in 1989 nog in het Europees Parlement voor die partij, maakt de overstap naar de NPD. Neubauer zit ook bij het blad 'Nation & Europa'.
Op 22 mei zijn de verkiezingen voor het parlement in Nordrhein-Westfalen en op plaats 8 van de NPD-kandidatenlijst komen we een oude bekende tegen; Christian Malcoci, partijsecretaris van de Nederlandse Volks Unie. In 2002 haalde Malcoci voor de NVU in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen in Kerkrade 183 stemmen. Ook nu is het zeer onwaarschijnlijk dat hij een zetel zal gaan bemachtigen; in 2001 haalde de NPD 2.357 stemmen, ook al omdat ze slechts in enkele kieskringen meededen. Dat willen ze nu beter doen, maar het hoge inwonertal van de deelstaat zal hen parten spelen. Reden dat ze het toch gaan proberen is volgens ingewijden ten eerste dat de DVU niet wilde en ten tweede dat ze niet anders konden in de aanloop naar de landelijke verkiezingen. Het zou toch raar zijn als je dan niet kandideert in de grootste deelstaat, bovendien zullen ze daar moeten winnen om de kiesdrempel te halen. Ze zullen vast voor de nodige ophef en nationaal socialistische propaganda gaan zorgen. Ook de NVU zal zich daarin willen mengen, een demonstratie in Maastricht staat al aangekondigd en zal wellicht, naast het gedenken van een 'belangrijke gebeurtenis' uit het Derde Rijk, officieel in het kader van die verkiezingen staan.

Bronnen: Antifaschistischer Nachrichten 1 en 2 2005

terug naar inhoud