 | Extreem-rechts in het buitenland; Oostenrijk en Duitsland |
Hoe gaat het eigenlijk in Oostenrijk?
In alle berichtgeving over de 'ruk naar rechts in Europa' wordt gesteld dat het allemaal begon met de regeringsdeelname van de FPÖ in Oostenrijk, nu zo'n 2 jaar geleden. Tegelijk wordt er gezegd dat op het gebied van maatregelen tegen asiel en immigratie Oostenrijk in rap tempo door de rest van Europa is ingehaald. En dat het met het buitenlandervijandige klimaat in Oostenrijk ook reuze meevalt. Vergeleken met andere landen is het asiel- en immigratiebeleid minder streng (al kun je na het zakken voor je inburgeringscursus zomaar uitgezet worden) en discriminatie van en geweld tegen minderheden is ook niet hoger dan in andere Europese landen. Wat wel opvalt is de jacht op kritische journalisten en tegenstanders van de FPÖ, alsmede de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog dat telkens voor commotie zorgt.
Op 13 april liepen ongeveer 150 neo-nazi's een demonstratie door Wenen, uit protest tegen de 'Wehrmacht-tentoonstelling', waar de (oorlogs)-misdaden van soldaten van de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog worden onthuld. De neo-nazi's scandeerden massaal 'Sieg Heil', zonder dat de politie daartegen optrad. Zo'n 5000 anti-fascisten probeerden de mars te verhinderen maar werden tegengehouden door een enorme politiemacht, zij wel. De nazi-manifestatie vond plaats op de 'Heldenplatz', de plaats waar Hitler in 1938 zijn speech hield na de invasie van Oostenrijk. Onder de aanwezigen was FPÖ-parlementslid Mathias Konschill. In het parlement waren dan ook geen klachten te horen over het optreden van de nazi's en de politie.
Dat WO II de gemoederen nog immer danig beroert in Oostenrijk liet ook het laatste rapport van het Simon Wiesenthal-centrum in Jerusalem zien. Oostenrijk is wereldwijd nog steeds het land waar de meeste verdachten van misdaden tijdens WO II zich ophouden en het land met de minste kans op vervolging van deze misdaden. Recente informatie uit archieven van voormalige Oostbloklanden leverde veel informatie op over zich in Duitsland en Oostenrijk schuilhoudende oorlogsmisdadigers.
Trivial Pursuit is in Oostenrijk geen onschuldig tijdverdrijf. Jörg Haider klaagde de fabrikant van het spel aan vanwege de vraag "Wie duidde de concentratiekampen hardnekkig aan als strafkampen en veroorzaakte daarmee commotie?" Het antwoord is duidelijk, de rechter oordeelde echter anders, want op het kaartje stond niet dat Haider ook gezegd heeft dat "in de strafkampen van het nationaal-socialisme een minderheid vernietigd werd." Door het ontbreken van deze zin, zo zei de rechter, kon een verkeerde indruk ontstaan van meneer Haider. Deze rechtszaak staat niet op zichzelf; Haider en de FPÖ zijn verwikkeld in een onafzienbare reeks processen tegen critici. Columns, cartoons, berichten, ingezonden brieven, alles kan aanleiding zijn voor een proces. Het is duidelijk dat de Haider en zijn partij een strategie van preventieve onderdrukking voeren; vele artikelen worden niet meer geschreven uit angst voor enorme geldboetes en dure processen. De meest absurde zaak was wel die van de lezersbrief in Linkswende, het blad van de socialistische jongerenbeweging. In die brief werd gesproken van 'Scheissregierung'. Maar liefst 6 ministers van de FPÖ dienden een klacht in. De rechter vond het geen reden voor een veroordeling, maar doordat de FPÖ'ers in beroep gingen bij het Oberlandsgerichthof, waar de als pro-FPÖ bekendstaande rechter Ernest Maurer mediazaken doet, besloot Linkswende uiteindelijk tot een schikking.
Opvallend is dat de rechtszaken namens de FPÖ worden gevoerd door het advocatenkantoor van de huidige FPÖ-minister van justitie Dieter Böhmdorfer. Dertig procent van de omzet van het advocatenkantoor, met een aparte medewerker voor alle FPÖ-klachten, wordt verdiend met de processen namens Haiders partij. De commissie van 'wijze mannen' die de sancties van de EU-lidstaten tegen Oostenrijk van 2 jaar geleden onderzocht, concludeerde toen dat de verhouding tussen het kantoor en de FPÖ niet geheel strookte met de functie van minister van justitie. Er werd echter niet tegen opgetreden.
Al deze spierballenrollerij ten spijt, de FPÖ staat er als partij vrij belabberd voor. In peilingen wil nog maar 18% de FPÖ bij volgende verkiezingen in de regering hebben, 45% niet meer en 74% van de ondervraagden wil dat Haider, zeker na zijn omstreden bezoeken aan Saddam Hoessein in Irak, een minder belangrijke rol gaat spelen. Daar komt bij dat de FPÖ afgelopen jaar alle tussentijdse regionale verkiezingen heeft verloren. Maar als de verkiezingen voor de deur staan, gaat Haider ongetwijfeld weer voor zijn kansen om premier van Oostenrijk te worden en trekt hij alle populistische en racistische retoriek uit de kast. Haider en zijn FPÖ blijven de grootste extreem-rechtse partij in Europa en het Europees Parlement zal onder leiding van Haider binnenkort ook kennismaken met een door hem geleide Europese extreem-rechtse fractie.
Duitsland
Het verbod op het neonazi-netwerk Blood & Honour is mislukt. Op 14 september 2000 werd het verzendhuis door de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Otto Schilly verboden, maar de activiteiten blijken gewoon verder te gaan.
Het Hamburgse verzendhuis V-7 biedt CD's met titels als 'Leibstandarte' en 'Blutrausch' aan, begeleidt door het motto 'Nur für Blonde und Hellhaütige', wat niet alleen een verwijzing is naar de extreem-rechtse muzieksoort, maar ook naar het Blood & Honour-netwerk (B&H). Ook worden T-shirts met de tekst '28 - wir lassen uns nicht verbieten' verkocht, waarbij het cijfer staat voor de 2e en 8e letter in het alfabet. In maart van dit jaar vond bovendien nog een neo-nazi-concert met meer dan 1000 bezoekers in Dortmund plaats. Op 25 april van dit jaar viel de politie op meer dan 40 adressen in 7 deelstaten binnen. Hierbij werden neo-nazi's aangedouden en materiaal aangetroffen wat duidt op voortzetting van het B&H-netwerk: "Aanhangers van B&H en ook organisatie-structuren functioneren nog altijd, leden van B&H zijn nog altijd betrokken bij concerten in binnen- en buitenland, bands uit het B&H-spectrum treden nog altijd op. Ook zijn er Duitse bands en CD-handelaars bekend die nog altijd contacten hebben met B&H-figuren in het buitenland, of met hun handelswaar bij concerten in het buitenland aanwezig waren".
Vorig jaar vonden er in totaal 80 geregistreerde neo-nazi-concerten plaats, tegenover 82 in het jaar waarin Blood & Honour werd verboden. Niet echt een teruggang. De neo-nazi's hebben allang wegen gevonden om het verbod te omzeilen; steeds vaker vinden concerten op privé-grond plaats en Christian Worch van de Freie Kameradschaften uit Hamburg heeft bedacht om voortaan bedreigde neo-nazibands op legale demonstraties te laten optreden, om hen zo te beschermen.
Eerder berichtten we al dat de distributie van het Blood & Honour magazine via Nederland verliep, ook bestellingen van muziek wat normaal via B&H werd verkocht, gaat tegenwoordig via de White Noise-web-site van Harald Paulsen uit Heerlen. Ook concerten van B&H worden in deze regio door hem en wat vrienden georganiseerd (zie Alert! 1, jaargang 6 en Alert! 2, jaargang 5).
