Column: ARTIKEL 1

Het lijkt wel alsof iedereen er verstand van heeft, maar toch is een wetboek maken geen sinecure. Iedereen zegt te weten hoe het moet, maar stem ze maar eens op elkaar af.Vanaf de Verlichting tot niet zo heel lang geleden was er een tendens om gaandeweg meer vrijheden toe te passen, sinds enkele jaren is dat omgebogen. Het bandeloze moet aan banden, het tomeloze dient ingetoomd.Tweeen- half jaar geleden kwam als een duveltje uit een doosje het voorstel om de vrijheid van meningsuiting ter discussie te stellen. Die werd immers misbruikt. Misbruikt door imams die onmenselijke toegepast door klein-rechts religieuzen die ook al de homoseksuele vrijheden in probeerden te perken. De man die de wetafschaffing Afschaffing staat natuurlijk haaks op het juist volledig gebruiken trok de lijn door in zijn geweeklaag over vermeende demonisering van zijn persoon door diverse politici en door gevestigde media. Er bleef dus toch iets van hangen, hoe inconsequent ook. Processen, aanklachten en kamermoties waren het gevolg. Plots kon niemand meer ongebreideld zijn mening geven, op Theo van Gogh na. Die bleek op een of andere manier door het Spong&Hammerstein-kamp nou weer wel gevreten te worden. Nota bene wordt er thans in het kabinet bloedserieus over gesproken of het imams verboden mag worden onvriendelijke uitlatingen in hun preken te verwerken.Vrijheid van meningsuiting, noch vrijheid van geloof dus. Deze discussie is natuurlijk nog lang niet die vrijheid van meningsuiting, maar tegelijk is het een blok aan het been.Want (extreem)rechts bezigt regelmatig schokkende termen die wij ongepast achten. Daarom maar verbieden? Als je het maar laat, is mijn mening. Meningen moet je niet verbieden, je mag het pas gaan aanpakken als de misstand ergens wet of regel gaat worden. Zodra Michiel Smit in ons land te ver gaat, zodra Dewinter dat bij onze zuiderburen doet, pas dan ga je aan de vrijheden tornen. Een mening hebben mag, is zelfs nodig om ook een tegenmening te kunnen vormen.We kunnen veel beter vaststellen waar die grenzen liggen, dan dat we zeggen dat het helemaal niet meer kan! Van dat laatste hebben we iets te veel voorbeelden.

Begt