Smet op Summer Darkness Festival John Postma Met opgeschoren nekken, op het voorhoofd een haarlok naar rechts, gestoken in militaire uniformen en hoge kisten lopen twee jongens via de Bemuurde Weerd richting pop-podium Ekko in Utrecht. 'De Hitler Jeugd is weer tot leven gekomen' zou een oudere vrouw gedacht moeten hebben toen ze het tweetal passeerde. Twee seconden later draait de vrouw zich om en kijkt nog een keer verbaasd naar het duo. Hoofdschuddend loopt ze door. Deze twee knapen blijken Thomas Bojden en Jonas Manley te zijn, beide bandleden van Die Weisse Rose, een Deense Neofolk formatie, die op zaterdag 11 augustus in Ekko te Utrecht een optreden verzorgde. "Schuldig. Abfuhren!" Samples van de woorden van nazirechter Robert Freisler zijn doordringend als hij de leden van de Duitse verzetsgroep Die Weisse Rose wegens hoogverraad veroordeelt tot de doodstraf. Emotieloos kijkt Die Weisse Rose-zanger Thomas Bojden voor zich uit, terwijl de muziekloops en speeches doorgaan. Met marsritmes ondersteunen de twee trommelaars de muziek. Een van de trommelaars, Jonas Manley, kijkt strak voor zich uit, ongehinderd door het aanwezige publiek slaat hij zijn ritme op de trom. Het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Herinneringen aan nazi-Duitsland doemen op. De bombastische muziek weerspiegelen het gevoel van overwinning, terwijl Bojden zijn teksten op een staccato-stijl het publiek in spuwt. De oorlog is begonnen. Die Weisse Rose in Ekko, 11 augustus 2007, Utrecht Maar oorlog tegen wie? Behalve de bandnaam, verwijst verder niets naar de activiteiten van de Duitse verzetsgroep Die Weisse Rose tegen het nazi-regime. Sterker nog, de leden van de verzetsgroep worden in het eerste nummer 'A Martyrium of white roses' al meteen ter dood veroordeeld. Wat overblijft is een fascistische esthetiek die luid en duidelijk naar voren komt. Via de marsmuziek wordt deze esthetiek toegankelijk gemaakt voor een breder publiek. En dat was onder het toegestroomde publiek te zien. Ondanks dat het een minderheid betrof, liepen er mensen rond met militaire uniformen, waarvan sommige uniformen neigen naar SS-kledij, en enkele neonazistische symbolen zoals een SA-symbool, Odal-rune, keltenkruis en zelfs iemand met een hakenkruisachtig symbool als tatoeage. Op de website van het Summer Darkness Festival, die ook Die Weisse Rose heeft geboekt, staat geschreven dat Die Weisse Rose een 'theatrale sfeer' uitademt. Maar ziet de band zichzelf ook zo? Volgens de eigen website omschrijft Die Weisse Rose zichzelf als 'conservatief militant'. Wat ze op het podium hebben laten zien en horen doet de omschrijving maar deels eer aan. Het neigt namelijk meer naar extreemrechts. Het is daarom niet verwonderlijk dat de bandleden van Die Weisse Rose hebben meegewerkt bij optredens van andere bands uit het nieuwrechtse krachtenveld zoals de Oostenrijkse band Allerseelen en de Amerikaanse muziekgroep Blood Axis. Andersom geldt het ook, frontman Gerhard Petak van Allerseelen drumt zo nu en dan ook mee met Die Weisse Rose. Ook Douglas Pearce, van de extreemrechtse band Death in June, verleent medewerking middels het leveren van een tekst. Die Weisse Rose is een kleine smet op de vijfde editie van het Summer Darkness Festival in Utrecht. Juist een festival zoals deze is bij uitstek de mogelijkheid om bands zoals Die Weisse Rose te weren in plaatst van hen ruimte te bieden zodat zij hun fascistische esthetiek via de muziek kan transporteren naar een breed publiek. Ook pop-podium Ekko dient zich actief te houden aan hun eigen opgestelde huisregels, waarin extreemrechtse en neonazistische uitingen niet worden getolereerd. Zo mag er van Ekko verwacht worden dat zij optreden tegen concertbezoekers die ongewenste symboliek bij zich dragen. Een bord met huisregels bij de ingang is niet voldoende. (uit: Alert!, nummer 3, september / november 2007. Alert! is een uitgave van de Anti-Fascistische Actie Nederland - AFA)