Een nieuwe poging tot verbreding

John Postma

"Op welke manier bereiken we nieuwe mensen voor onze zaak?" Het is de centrale vraag waar veel extreemrechtse muziekgroepen zich mee bezighouden. Maar het kiezen van de juiste weg leidt vaak tot onderlinge strijd tussen verschillende extreemrechtse musici. Amerikaanse fascistische bands kiezen veelal voor de harde lijn, in de veronderstelling dat het aanslaat bij het grote publiek. De teksten zijn vaak snoeihard zoals blijkt uit het nummer 'My Gun' van Dying Breed. "Heil, als ik mijn geweer laadt, heil, als ik ze allemaal zie rennen, heil, als ik de trekker overhaal, heil, nee neger jij ontkomt niet." Niet elke rechtsextremist is hiervan gecharmeerd, sommigen zijn ervan overtuigd dat de harten van de mensen veroverd moeten worden. Als reactie op de 'hate-bands' ontstaat in Frankrijk begin jaren negentig "Rock Identitaire Française" (RIF).

Een groep extreemrechtse muzikanten onder de RIF-vlag is het beu om in de marginaliteit van de samenleving te opereren. Er werden officiële afdelingen opgericht in Italië, Spanje en Frankrijk. Andere landen waar geen officiële afdeling is, maar de stroming wel bestaat zijn Slovenië en Zweden. Zij vinden de subculturele nazi-skinmuziek slechts toegankelijk voor een beperkte groep, want buitenstaanders zitten niet te wachten op teksten die Adolf Hitler vereren of op afbeeldingen die het Derde Rijk promoten. 'Via de nazi-fetisjisten bereikt de beweging niets' moeten de grondleggers van de RIF-stroming gedacht hebben. RIF acht het noodzakelijk om de nationalistische muziek uit het isolement van nazi-aanhangers te halen. De boodschap moet gericht worden op het grote publiek. Rock Identitaire Française vormt de basis van een groep nieuwrechtse musici, labels en muziekbladen, die zich keert tegen 'Het Systeem' en die op inhoudelijke gronden probeert om invulling te geven aan de nationale identiteit.

Identiteit
Verdediging van de Franse cultuur en haar grondgebied is een van de voornaamste taken van de Rock Identitaire Française. In het Poolse blad Phalanx (gelieerd aan de Rock Identitaire Polen) laat een anonieme medewerker van de RIF-website 'Le Coq Gaulois' weten dat het gaat om de bescherming van het eigen land met daarnaast interesse voor de andere Europese culturen. "We hebben in Europa dezelfde culturele, religieuze en etnische geschiedenis, dus we behoren allen tot dezelfde beschaving. Maar het belangrijkste is dat we dezelfde roep om onze eigen identiteit delen. Kortom, samen als één man tegen de vijand." De gedachte van 'Eén Europa met verschillende vlaggen' wordt ook door de voormalige RIF-band Fraction (voorheen Fraction Hexagone) onderstreept. Men ziet een groot nationalistisch Europa voor zich, met diversiteit en respect voor de regio's en de verschillende volkeren. Niet voor niets draagt zij een cd op aan het regionalisme en haar woonplaats Nice. De oude bandnaam Fraction Hexagone verwijst overigens naar Frankrijk en het ideaal waarvoor zij strijden. 'De culturele strijd is onlosmakelijk met onze politieke strijd verbonden', aldus Fraction. Ook de RIF-band Ile de France koppelt de culturele strijd aan politiek. "Via muziek, strips, theater, films en spelletjes moeten we bouwen aan een sterke Franse cultuur." Kaiserbund, de technoband van het RIF-collectief, laat zich in haar muziek inspireren door Franse schrijvers en acteurs zoals Bernard Menez. Veel van het RIF-gedachtegoed is afgeleid van de Italiaanse marxist Antonio Gramsci, die pleitte voor een culturele hegemonie. Hij hoopte dat door middel van een culture omslag in de maatschappij de mensen rijp werden gemaakt voor de verovering van de politieke macht.

Verhuld racisme

Globalisering
Globalisering is ook een terugkerend thema bij de RIF-bands en daaraan gerelateerde labels. In 2002 komt het Bleu Blanc Rock label met een verzamel cd op de markt die een aanklacht is tegen de mondialisering. Op de cd 'Anti Mondial' verschijnt een tiental bands die gerelateerd zijn aan het RIF-collectief zoals de Canadese band Troublemakers. In Canada zijn zij de enige band met de RIF-gedachte. Patriotisme en verzet tegen het kapitalisme en de veramerikanisering van de maatschappij zijn onderwerpen waarover ze zingen. De Parijse RIF- band In Memoriam, die ook op de verzamel cd 'Anti Mondial' vertegenwoordigd is, bekritiseert Amerika als grootmacht. Om hun protest tegen Amerika te laten horen geeft de band een cd uit. Muziek van deze cd is afkomstig van een live-concert dat zij hebben gegeven in Belgrado tijdens de NAVO-bombardementen op Servië. De winst van de cd zal overgemaakt worden aan een verschillende fondsen van oorlogsslachtoffers. Fraction is een andere band die vertegenwoordigd is op de 'Anti Mondial' cd. In een interview in het nieuwrechtse elektronische blad Black Banner zegt de band te sympathiseren met de anti-globalistenbeweging. "Anti-globalisme overstijgt de scheidslijn tussen links en rechts." In dit gebied ligt voor nieuwrechts een potentieel aan mogelijke nieuwe sympathisanten. Bleu Blanc Rock speelt op dit schemergebied in door verzamel cassettes en cd's samen te stellen met nieuwrechtse (voornamelijk RIF-gelieerde) muziek die de globalisering bekritiseert. "We hebben een open vizier en we willen zoveel mogelijk mensen bereiken", aldus een medewerker van het label. Tegen goedkope prijzen worden de muziekdragers verkocht. 'Anti Mondial' kost slechts twee euro. Met enige trots vertelt een medewerker van Bleu Blanc Rock in Black Banner dat ze in tien maanden tijd circa 5000 cassettes verkocht hebben. Via extreemrechtse festivals wordt het grootste deel van de cassettes verspreid, onder andere via het Bleu Blanc Rouge-festival van Front National. Het lijkt op preken voor eigen parochie.

Geen verbreding