Wolf in schaapskleren; Nationaal-Anarchisme

John Postma

'Het enige economische verschil tussen een horde onderdanige Russen en een bende vrije Engelsen die 's morgens een fabriek in stromen, is dat de laatsten uitgebuit worden door privé-bezit en de eersten door de staat op een communale manier.' Het klinkt de meeste anarchisten bekend in de oren. Echter, het citaat is niet afkomstig uit een links tijdschrift maar uit het juli-nummer van het extreemrechtse blad Rijnland Bollenstreek Kontakt. Het blad, waar Tim Mudde de motor achter is, besteedt enkele pagina's aan het 'nationaal-anarchisme'. Een nieuw begrip aan de extreemrechtse horizon?

Voorbij de 'derde weg strategie'
Ze noemen zich liever niet extreemrechts, want 'links en rechts' zijn termen die de staat gebruikt om mensen in hokjes te delen. Zelf kiezen ze voor neutrale woorden die niet meer uit de oude dogmatische begrippendoos stammen. "Niet links, niet rechts, maar vooraan!". De slogan doet denken aan de 'derde weg strategie' van de Engelse reactionair-fascistische organisatie International Third Positionists, maar ook deze strategie wordt door de nationaal-anarchisten verworpen. Eind jaren tachtig spatte het National Front in Engeland in diverse splintergroepen uit elkaar. Eén van die splintergroepen was de International Third Positionists, die een fascistisch- orthodox katholicisme aanhangt. Ideologisch gezien refereert de organisatie aan de Roemeens fascistische leider Corneliu Codreanu en zijn IJzeren Garde. (1) Codreanu was een voorstander van een sterk christelijk-nationalistisch totalitaire systeem en hij wilde Roemenië bevrijden van de communisten, joden, vrijmetselaars en buitenlanders. Aan de andere kant pleit de International Third Positionists voor een sterk anti-kapitalisme. Het idee van anti-kapitalisme is vooral gebaseerd op de ideeën van Gregor Strasser. Strasser bouwde binnen de NSDAP van Hitler aan een sterk anti-kapitalistisch front en daarmee behoorde hij tot de 'linkervleugel' van de NSDAP. De samenvoeging van de twee visies wordt omschreven als de 'derde weg strategie'. Begin jaren negentig rommelt het weer binnen extreemrechts en vanuit de International Third Positionists wordt een nieuwe splinter opgericht. Onder leiding van Troy Southgate ontstaat de 'English Nationalist Movement'. In eerste instantie richt de beweging zich op hetzelfde gebied als de International Third Positionists, maar naar verloop van tijd verandert haar strategie. In 1998 wordt de English Nationalist Movement omgedoopt tot National Revolutionairy Faction. Ook de strategie van de 'derde weg' wordt overboord gezet en deze wordt omgeruild voor een strategie die de 'derde weg strategie' voorbij gaat: nationaal-anarchisme. De nieuwrechtse denker Dominic Hamspire pleit voor de oprichting van een dergelijke beweging omdat zij anders is dan de huidige extreemrechtse structuur. Nationaal-anarchisme is volgens hem niet onderhevig aan partijpolitiek, regels, leiderschap en lidmaatschap.

NA-eembleem

Afschaffing staat
Het nationaal-anarchisme, zoals de National Revolutionairy Faction het ziet, wil de staat afschaffen. Zij is niet van plan om mee te gaan in de reform-politiek van andere extreemrechtse organisaties. Volgens Peter Töpfer, één van de 'leidende' figuren van het nationaal-anarchisme in Duitsland, leidt de manier waarop extreemrechts zich momenteel profileert tot de ondergang van de beweging. 'Bij demonstraties sluiten zich geen nieuwe mensen aan en veelal dragen de skinheads agressie uit waardoor niemand zich wil aansluiten. Al wat goed is voor Duitsland komt niet alleen van de extreemrechtse politieke skinheads maar ook van miljoenen rechtsdenkende mensen die met liefde voor familie en volk geleefd hebben.' In een briefwisseling die Töpfer heeft gehad met een belangrijke leider van de Duitse fascisten, Christian Worch, legt hij uit dat de skinheads nooit een avant-garde kunnen zijn voor de revolutie om de staat te breken. Volgens hem zijn de extreemrechtse skinheads volksvijandig: "Het volk is in feite antifascistisch en daar zou extreemrechts op moeten inspelen". Als nationaal-anarchist is hij tegen fascisme maar ook tegen anti-fascisme omdat hij niet met communisme verbonden wil worden. Communisme is volgens hem een product van het kapitalisme. Het hoofddoel van de nationaal-anarchisten is de afschaffing van de staat maar daarmee is ook de enige vergelijking met de 'linkse' anarchisten gemaakt. Met progressieve onderwerpen zoals abortus en homoseksualiteit willen nationaal-anarchisten niets te maken hebben. Een samenwerking met andere buitenparlementaire krachten, om het kapitalisme en de staat omver te werpen, zien zij wel zitten. Nationaal-anarchisten willen, volgens het voorbeeld van Bakoenin, kleine autonome gemeenschappen stichten. Een dergelijke gemeenschap bestaat voor hen uit een groep mensen met min of meer dezelfde ideeën. Mensen die een bedreiging voor de gestichte gemeenschap vormen mogen met zwaar geweld weggejaagd worden. 'De straat moet weer door ons (nationaal-anarchisten, JP) worden gecontroleerd om de eigendommen, onszelf, families en bezittingen te beschermen.' Het nationaal-anarchisme mag dan wel tegen de staat zijn, maar ze handhaven wel privé-bezit en privé-eigendom. Op een website van de Engelse nationaal-anarchisten is een stappenplan ontwikkeld om de eigen gemeenschap tegen indringers te verdedigen. Men pleit voor goede lichamelijke gesteldheid, want "een gezond lichaam heeft een gezonde geest". Roken en het drinken van alcohol wordt ontmoedigd. Ook moeten leden van de gemeenschap zich aansluiten bij vechtsporten om zelfverdediging te leren. Als laatste pleiten ze voor aansluiting bij paramilitaire groepen om "vertrouwd te raken met verdediging in de praktijk".

Verkapt superioriteitsgevoel
"Ik ben geen racist, ik geloof gewoon in de vrijheid van alle rassen wie en wat ze willen zijn. Ze moeten niet gedwongen worden om een eenheid te vormen. Dat noem ik vrijheid!" De schrijver van het pamflet vervolgt: "We respecteren de culturele diversiteit maar we weigeren de culturele autonomie van alle mensen in ons land te erkennen. We geloven in raciale separatie voor degene die het wil en in raciale integratie voor degene die het niet wil. Mensen mogen doen wat ze willen in hun eigen land en wij zullen dat in ons eigen land doen. Ik steun daarom 'black power'. Mensen zijn niet gelijk en niet hetzelfde. Iedereen zou de nationalistische strijd van hun eigen mensen in hun eigen land moeten steunen". Een ieder mag zijn cultuur beleven mits hij in zijn eigen land is. Er is volgens deze retoriek geen plek in een ander land dan het eigen land. Het is daarom niet verwonderlijk dat nationaal-anarchisten tegen de multiculturele samenleving zijn. Een dergelijke samenleving werkt volgens hen alleen maar desintegratie van een land in de hand. Southgate schrijft in een van zijn pamfletten:" Zwarten zoeken zwarten, Aziaten zoeken Aziaten en blanken zoeken blanken om zich veilig te voelen in hun eigen omgeving. Mensen komen bij elkaar en hervinden hun identiteit." Anderen binnen het nationaal-anarchisme beweren dat de multi-cultuur is bedacht door de staat om de unieke menselijke rassen te vernietigen om daarna een raciaal homogene bevolking te creëren die makkelijk te controleren is. Het nationaal-anarchisme ziet zichzelf niet als een extreemrechtse organisatie en ze ontkennen ook maar iets met racisme van doen te hebben. In ieder geval promoot ze geen openlijk racisme, maar het wordt bedekt onder de mantel van antikapitalisme. Immigratie wordt door hen aan kapitalisme gekoppeld. Volgens pamfletten van nationaal-anarchisten willen kapitalisten de komende jaren circa 25 miljoen niet-Europeanen naar Europa halen om de vergrijzing van de Europese bevolking tegen te gaan. In het pamflet wordt opgeroepen om actie te ondernemen tegen het kapitalisme en dus indirect tegen de immigratie van niet-Europeanen.

Counter-culture
"Links heeft geen ideologie en de ideeën zijn niet werkbaar maar ze hebben wel invloed, deels vanwege organisatorische strategie. Rechts heeft wel ideeën maar ze hebben geen invloed", aldus een ander pamflet van nationaal-anarchisten. Volgens het pamflet ontbreekt het extreemrechts aan een sterke organisatiegraad en gebruikt men een armzalige tactiek. Geopperd wordt om een 'counter-powerstruggle' te organiseren die naast het huidige systeem gaat functioneren. Nationaal-anarchisme zoekt daarom naarstig naar bondgenoten om de buitenparlementaire strijd aan te gaan. In België is de nationaal-anarchistische groep Vrijbuiter het gelukt om een aantal acties te organiseren waar de lokale bevolking ook aan mee heeft gedaan, onder andere tegen de uitbreiding van een haven. Een gemeenschappelijke activiteit creëert nieuwe politieke, economische en sociale verhoudingen die ondermijnend voor de staat kunnen zijn. Volgens de website van de Engelse nationaal-anarchisten moeten haar activisten infiltreren in de reeds bestaande organisaties. 'We moeten grip krijgen op de organisatie en die gebruiken voor de eigen doeleinden'. Hieronder wordt verstaan dat nationaal-anarchisten moeten proberen om mensen bij de gevestigde organisaties weg te trekken en in te kapselen in de eigen beweging maar daarnaast mag de activist zich niet teveel bloot geven als hij zich bij een organisatie aansluit. Hij moet goed opletten hoe de structuur van de organisatie in elkaar steekt, hoe de organisatie werkt en of de organisatie een potentieel heeft. Southgate noemt deze infiltratiepoging 'entryism'. Momenteel zeggen nationaal-anarchisten betrokken te zijn bij dierbevrijdingsgroepen, anti-globaliseringsbeweging en milieu-campagnes.

Hoe verder?
Sinds enkele jaren kent Nederland ook een beweging die lijkt op het nationaal-anarchisme en de mensen komen voornamelijk uit de koker van Tim Mudde en de nazikrakers in Eindhoven. De groep bedient zich van de naam 'Nationale Beweging' en ze heeft inmiddels diverse 'linkse' thema's overgenomen zoals dierenrechten, milieustrijd en anti-verkiezingsstrijd. In Engeland en Duitsland hebben nationaal-anarchisten voor enige oproer binnen de extreemrechtse scene gezorgd. De groep zorgt voornamelijk voor veel verwarring. Hoe deze beweging zich in Nederland gaat ontwikkelen hangt af van de bereidwilligheid van extreemrechtse groepen. Momenteel lijkt het op een groepje dat rommelt in de marge van extreemrechts. Via internet komen er al wel signalen binnen dat een aantal mensen niet gediend is van de werkwijze van deze nationaal-anarchisten. De kritiek richt zich voornamelijk op de gekraakte nazi-kazerne in Eindhoven met haar toelatingsbeleid bij concerten. Het anarchisme van de nationaal-anarchisten slaat vooral terug op de afschaffing van de staat en zij zien daarmee een duidelijke overeenkomst met de 'linkse' anarchisten. Inhoudelijke invulling van het begrip anarchisme blijkt op hele andere ideeën geënt te zijn zoals het behoud van de eigen identiteit en het creëren van gemeenschappen voor eigen mensen. Verschillende culturen worden wel gerespecteerd maar deze culturele beleving mag niet in andermans land beleefd worden. Het lijkt op een nette vorm van 'terug naar eigen land'. Het is maar net hoe bij deze 'anarchisten' de wind waait, want als het in hun voordeel uitgelegd kan worden dan zullen ze er gebruik van maken. Het is voor links en anarchistisch actievoerend Nederland wel van belang om oplettend te blijven op de aanwezigheid van deze extreemrechtse lieden die zich nationaal-anarchist noemen. Concluderend kan gezegd worden dat nationaal-anarchisme niet meer is dan een verkapte vorm van nieuwrechts (maar dan nog nieuwer).

Noot: