| Column: HAARKLOVERIJ |
En opnieuw explodeerde de beschaving. Op verachtelijke wijze heeft de moord op Theo van Gogh aangetoond dat behoudzuchtige elementen binnen ons land een vernietigende, ja, zelfs ontwrichtende werking hebben op onze wijze van samenleving.
Nederland dacht de haarscheurtjes in het harmoniemodel, die aan de oppervlakte kwamen bij de moord op Pim Fortuyn, zo ondertussen redelijk gedicht te hebben. Echter, het bleken geen scheurtjes, het bleken kloven.
Het hield blijkbaar niet op bij elkaar bekvechtend, noem het demoniserend, aan te vallen; nee, de overtreffende trap daarvan bleek nog te bestaan. De verbeten vastberadenheid waarmee moslimfanatici als deze zich op onze verworvenheden stortten, doet het ergste vrezen.
een politicus verklaart ons in binnenlandse oorlog, diverse websites worden volgeschreven met zeer radicale uitingen waar nog niet zo lang geleden minimaal een kort geding uit zou komen. De beer is los, zoveel is duidelijk.
Om te voorkomen dat er zich hier een Kristallnacht-herhaling gaat voltrekken, dienen we zeer duidelijke afspraken te gaan maken. Immers, deze discussie gaat niet over links en rechts, niet over vluchtelingen, niet over medelanderschap. Het gaat om de eeuwige wrijving die enkele van onze wetsartikelen met elkaar hebben.
Als we toestaan dat mensen alles mogen zeggen wat ze denken, hetgeen volgens ons grootste goed "de vrijheid van meningsuiting" zo is, dienen we te beseffen dat we daarmee altijd een bepaalde groep zullen kwetsen.
Als we toestaan dat er vrijheid van godsdienst bestaat, hetgeen even verderop in ons wetboek dikgedrukt staat, dan zullen we moeten toestaan dat er in gebedsruimtes dingen gezegd worden die haaks staan op verworvenheden van de westerse samenleving.
Als we er daarnaast ook nog voor zorgen dat de schokkende kloof in welvaart tussen allochtone en autochtone Nederlanders minder groot wordt, bestaat er vast een kans dat we elkaar aan kunnen blijven kijken zonder voor elkaar weg te hoeven duiken.
Begt heeft het antwoord ook niet, maar gelooft wel dat dit de beste vorm van confrontatie is die we onze maatschappij kunnen aandoen.
Begt