Vlaanderen rouwt om icoon Vlaams Belang AFF/Verzet - www.aff.be Op 8 februari 2011 overleed Marie-Rose Morel (38) aan de gevolgen van baarmoederkanker. De 1100 zitplaatsen bij de begrafenisplechtigheid in de kathedraal van Antwerpen waren in een mum van tijd bezet. Buiten bleven nog eens meer dan 1 000 mensen wachten op buiten geen beeldschermen opgesteld waren om de plechtigheid in de kathedraal te volgen. Het Vlaams Blok/Belang (VB) had in haar meer dan 30-jarige bestaan nooit zo'n opmerkelijke vrouw in haar midden als Marie-Rose Morel. Van Miss Aardbeiprinses tot bijna eerste VB-burgemeester Waar ze ook was, viel ze op. In 1992 werd Marie-Rose Morel Miss Aardbeiprinses en in 1993 werd ze Miss Vlaanderen. Ze nam ook defect kwamen de stemmen voor Marie-Rose Morel van de televisiekijkers niet op het scorebord. Aan de universiteit raakte ze bevriend met Bart De Wever, intussen halfgod in Vlaanderen als voorzitter van de conservatieve Vlaams-nationalistische N-VA. Als Bart De Wever een opvallende kandidate zoekt voor de tweede plaats op de Senaatslijst van de N-VA bij de federale verkiezingen in 2003, contacteert hij Morel. Zij behaalt een goede score maar wordt niet verkozen. Een jaar later zijn er Vlaamse verkiezingen, en Dewever kan Morel geen verkiesbare plaats aanbieden. Morel solliciteert dan bij de christen-democratische CD&V maar daar kan men haar ook geen verkiesbare plaats aanbieden. Bij het VB krijgt ze die plaats wel - voor Philip Dewinter past zijn toenmalige buurvrouw in het verbredingsproject dat hij opzet voor het Vlaams Blok - en in 2004 wordt Marie-Rose Morel Vlaams parlementslid. In de VB-banken in het Vlaams parlement mag ze op de eerste rij plaatsnemen, vlak naast Dewinter. Een plaats die normaal gesproken is voorbehouden aan Marijke Dillen, dochter van VBoprichter Karel Dillen. In 2005 - het Vlaams Blok is intussen Vlaams Belang geworden na de veroordeling van de partij wegens racisme - worden Marie-Rose Morel en VB-voorzitter Frank Vanhecke steeds meer in elkaars gezelschap gezien. Marie-Rose Morel, van wie charme en radheid van tong niet ontkend kan worden, zorgt ervoor dat Vanhecke assertiever wordt als partijvoorzitter en hij niet langer alles zomaar overlaat aan Dewinter en Gerolf Annemans. In 2006 verhuist Morel van Antwerpen naar Schoten, in de groene rand rond Antwerpen. Ze zou er de eerste VB-burgemeester kunnen worden, terwijl Dewinter in Antwerpen zijn tanden stuk bijt op de socialistische burgemeester Patrick Janssens. Morel grijpt echter naast de burgemeesterssjerp in Schoten. Met een interview in januari 2007 in Het Laatste Nieuws, zowat de Vlaamse versie van De Telegraaf, torpedeert Morel de samenwerking die Dewinter aan het opzetten is met stemmenkanon Jean-Marie Dedecker (dan net vanwege zijn populistische uitspraken eruit gegooid bij de liberale VLD). Dedecker komt uiteindelijk op met een eigen lijst die in belangrijke mate stemmen vergaart ten koste van het VB. In die naar huis sturen, al jaar en dag vriend van Dewinter en al even lang de man die het reclamewerk van het VB verzorgt" tegen een abnormaal hoge tarief. Meer is niet nodig om de eeuwige vijandschap bij Philip Dewinter op te wekken. En meteen ook met diens partner in crime Gerolf Annemans. Kanker Intussen zwellen de geruchten aan over een liefdesrelatie tussen Marie-Rose Morel en VB-voorzitter Frank Vanhecke. Binnen het VB profileert Marie-Rose Morel - die van rijke komaf is - zich woordvoerster van de anti-vakbondscel van het VB. Najaar 2007 wordt de echtscheidingsprocedure ingezet tussen Marie-Rose Morel en haar echtgenoot die op de eerstvolgende Belgische feestdag de Belgische vlag uithangt aan het huis dat Morel tot dan bewoonde. Het is zowat het ergste wat een Vlaams-nationaliste als Morel kan overkomen. Voorjaar 2008 manoeuvreert Philip Dewinter havenbaas Bruno Valkeniers tot nieuwe VB-voorzitter, na twaalf jaar voorzitterschap van Frank Vanhecke. Marie-Rose Morel haalt met zoals Story. Zij zegt nog liever hamburgers om te draaien in de McDonald's dan Vlaams parlementslid te blijven, maar ze mag van Dewinter niet eens nog op de VB-lijst staan voor Dewinter in januari 2009" net op het ogenblik dat bekend wordt dat Morel aan baarmoederkanker lijdt. Morel is niet de enig(st)e VB'(st)er die getroffen wordt door kanker, maar de enig(st)e die er zo uitgebreid mee uitpakt in de media. In het televisieblad Humo pleit zij voor vrijheid, blijheid voor neonazi's en negationisten. Verstandiger is haar pleidooi voor partijvernieuwing. In augustus 2009 wordt Morel genezen verklaard van haar kanker. Ze zegt een kankerdagboek te publiceren, maar eerst nog een politiek boek te schrijven. Van dat laatste komt niets. Bij de Europese verkiezingen in juni 2009 krijgt Morel 108.629 voorkeurstemmen, maar voorlaatste op de lijst Dewinter verzamelt met 150.584 stemmen nog meer voorkeurstemmen. Voor de Dewinter-clan het sein om Morel te proberen eruit te werken bij het VB. Het VB raakt verscheurd over de strategie om het tij van de verkiezingsnederlagen te keren. Morel en Vanhecke worden pas op het allerlaatste gevraagd om op de VB-lijsten voor de federale verkiezingen in 2010 te figureren. Ze weigeren dit. Na die verkiezingen, de derde verkiezingsnederlaag op rij voor het VB, proberen Morel en Vanhecke Dewinter de rekening te presenteren. Een hopeloze zaak, en in juli 2010 dient Morel haar ontslag in als VB-lid. Nadat de kanker terug de kop opsteekt in het lichaam van Marie-Rose Morel en zij nu ook alternatieve geneeskunde uitprobeert, verslechtert in november haar gezondheidstoestand drastisch. In Het Laatste Nieuws krijgt Morel een column waarin ze elke week bericht over haar gezondheidstoestand en de behandelingen die ze ondergaat. Het gevecht tegen de kanker van Morel, moeder van twee jonge kinderen, beroert Vlaanderen. Een televisieprogramma over haar ziekte trekt zesmaal meer kijkers dan een met veel tromgeroffel aangekondigd televisieprogramma over het einde van meent de crapuleuze voormalige politiecommissaris Bart Debie de champagne koud te kunnen zetten. Zijn Facebook-bericht komt slecht aan en hij wordt ontslagen als VB-personeelslid (1). Op 8 januari 2011 huwen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel met elkaar. Exact een maand later overlijdt Morel. Met Morel verloor het VB haar grootste stemmentrekker bij het publiek dat niet traditioneel voor het VB stemt. Morel had de Marine Le Pen van het VB kunnen zijn, Marine Le Pen die het Front national (FN) terug naar boven stuwt in de kiespeilingen in Frankrijk. Maar de postjes van Dewinter, Annemans en Valkeniers zijn belangrijker dan de toekomst van het VB. Het zij zo. Dewinter, Annemans en Valkeniers niet welkom Marie-Rose Morel schreef zelf het scenario voor haar begrafenisplechtigheid. Philip Dewinter, Gerolf Annemans en Bruno Valkeniers werden expliciet gevraagd om daar afwezig te blijven. Bart De Wever werd daarentegen door Marie-Rose Morel gevraagd om het woord te voeren op haar uitvaart, naast VB-senator maar vooral ook persoonlijke vriend Jurgen Ceder. Bij de meer dan tweeduizend mensen bij haar begrafenisplechtigheid waren er veel Vlaams-nationalisten van het VB en de N-VA, maar ook andere mensen beroert door het breed in de pers uitgesmeerde verhaal van Morels gevecht tegen de kanker. Ondanks het laten vallen van de VB-top waren er toch ook wel wat VB-parlementsleden. De lijkkist, en de verschijning van echtgenoot Frank Vanhecke, ontlokte spontaan applaus. Niet of minder voor hun politieke denkbeelden, vooral voor het menselijk aspect. Marie-Rose Morel werd een icoon. Na haar begrafenis werd Marie-Rose Morel vergeleken met de legendarische Argentijnse presidentsvrouw Evita Peron. Op haar 32ste aan dezelfde ziekte overleden; zoals Marie-Rose Morel omstreden en aan het eind van haar korte leven lieveling van het volk. De Standaard omschreef Morel sinds 2007 als de Yoko Ono van het VB omdat ze de jeugdvrienden Philip Dewinter en Frank Vanhecke uit elkaar dreef; dezelfde krant vergeleek Morel nu met Lady Diana die ook zoveel harten kon beroeren spijts haar scheiding van de Britse prins Charles. Blijft een groot misverstand: Marie-Rose Morel zou het VB zachter maken. Ze had inderdaad een ander standpunt dan het VB over bijvoorbeeld euthanasie, maar het racistisch discours van het VB heeft ze nooit afgezworen. Ze wilde alleen een andere stijl. Hoe dan wel kwam amper of niet aan bod. In Trouw - in buitenlandse bladen is men wel eens openhartiger dan in eigen land - verduidelijkte Marie-Rose Morel: "Je moet (") in je communicatie meegaan met de tijd. Mijn boodschap zou even hard zijn, maar ik zou die niet brengen in slogans. Wel in een Sommige commentatoren zagen met de begrafenis ook het einde van het Vlaams Belang: de lijkkist van Marie-Rose Morel werd dan wel de kathedraal binnengedragen door de VB'ers Frank Vanhecke, Jurgen Ceder, Koen Dillen en Tom Van den Troost; de N-VA'ers Bart De Wever en Liesbeth Homans zaten op de eerste rij in de kathedraal. Dat Philip Dewinter, Gerolf Annemans en Bruno Valkeniers expliciet niet welkom waren, onderstreepte hoe onmenselijk ze zijn. Diezelfde dag raakte ook nog eens bekend dat het VB in een opiniepeiling nog eens 1,1 % zakte, om uit te komen op 11,3 % van de stemintenties. De emoties van Bart De Wever - zijn tranen tijdens de begrafenisplechtigheid haalden de voorpagina van bijna alle kranten - zullen de sterke man van de N-VA alweer winst opleveren, maar het Vlaams Belang mag toch nog niet helemaal afgeschreven worden. Onkruid vergaat niet zo snel. Noot: (1): Zie Alert!, december 2010. (uit: Alert!, nummer 1, maart 2011. Alert! is een uitgave van de Anti-Fascistische Actie Nederland - AFA)