|
|
Begin jaren 90 ontstond in Rotterdam een harde, snellere variant van de populaire House-muziek als reactie op de House van de Amsterdamse scène, waar hardcore-liefhebbers werden geweigerd in discotheek RoXY. In de Rotterdamse discotheek Parkzicht begon de meest populaire jeugdcultuur die Nederland ooit gekend heeft.
Rotterdam Terror
Deze house-variant werd door een Amsterdamse dj cynisch "Gabberhouse" genoemd, naar het Joodse woord voor 'maten' of 'vrienden'. Deze Gabbercultuur, of eigenlijk lifestyle, groeide zeer snel en was op het hoogtepunt in 1993 en 1994. Daarna werd het commercieel en populair buiten de kleine kring van het begin. De harde kern van de Gabbers van het eerste uur was toen alweer wat anders gaan doen. De oorsprong van Gabber (het afzetten van Rotterdam tegen Amsterdam) zorgde dat Gabber een duidelijke regionale uitstraling kreeg, maar men ook trots op was. Een hoop gelazer ontstaat als in het midden van de jaren 90 Gabbers steeds vaker een Nederlands vlaggetje op hun bomber gaan dragen. Een aantal scholen verbiedt het vlaggetje, net als wat er nu gebeurt met Lonsdale-kleding.
Pim Fortuyn
Eind jaren negentig stort de Gabberscène helemaal in, maar een paar jaar later, in 2001 beleeft Gabber een glorieuze come-back. En blijft Gabber in een kleine kring populair. De nieuwe generatie kleedt zich vooral als de Gabbers van midden jaren 90, alleen de Australian trainingspakken zie je niet zoveel meer, en dragen dus bombers en Nederlandse vlaggetjes en een kale kop. Sommigen gaan verder en gebruiken nazistische symbolen en lettercodes, zoals 88 (Heil Hitler) en SS (Schutz Staffel). Als Pim Fortuyn populair wordt, lopen ook de Gabbers met hem weg. Na de moord wordt hij de held van de Gabbers en ze geloven dat Fortuyn veel ideeën die zij hebben ook had, tegen buitenlanders en tegen de Islam. Maar vooral ook tegen de gevestigde orde. Op veel websites van Gabbers kom je Fortuyn vaak tegen. En net zo vaak wordt hij afgebeeld naast Hitlerplaatjes, hakenkruisen of andere nazistische tekens.
Dope en alcohol
Met de eigen dress-code, dezelfde muzieksmaak (hardcore-techno), een eigen taaltje, een aparte manier van drugsgebruiken (dope en alcohol) en hun aparte manier van dansen (op 230 BPM in trance raken) zetten de Gabbers zich af tegen andere subculturen, die van de Hiphoppers bijvoorbeeld. Veel Gabbers hebben ondanks dat ze eruit zien als extreemrechtsen niets te maken met racisme. Je hebt juist Gabbers die duidelijk tegen racisme zijn. Maar er zijn ook Gabbers die stoer lopen te doen dat zij stickers hebben ontvangen van extreemrechts en die worden als slaafjes gebruikt door extreemrechtse clubjes en partijtjes om zoveel mogelijk leden te winnen.
|
